De selectiecommissie kende deze prijs toe aan Dr. Joost Snijder (Universiteit van Utrecht) voor het beste biochemische proefschrift van het academische jaar 2015/2016. In zijn proefschrift ‘Extending the boundaries of native mass spectrometry to study virus structure and assembly’ beschrijft Snijder een nieuwe methode die het mogelijk maakt de samenstelling en de assemblage van grote virusdeeltjes nauwkeurig te bepalen met behulp van native massa spectrometrie.

Snijder reageert als volgt: “Veel virussen verpakken hun erfelijk materiaal in een stevige eiwitmantel, maar hoe zo’n deeltje precies assembleert blijft voor de meeste virussen nog altijd een raadsel. In mijn proefschrift beschrijf ik hoe we massaspectrometrie kunnen gebruiken om een virale eiwitmantel beter te begrijpen. Aan de hand van een nauwkeurige massa kun je namelijk precies vaststellen welke eiwitten in de mantel voorkomen, en hoeveel er van elk eiwit in zit. Door de massa’s van de afzonderlijke eiwitten, de complete mantel en van zo veel mogelijk tussenstappen met elkaar te vergelijken, kunnen we afleiden via welke weg het virus assembleert.

De virale eiwitmantels zijn enorm groot voor biomoleculaire begrippen. Zo groot zelfs, dat we speciale instrumenten nodig hebben om ze met massaspectrometrie te onderzoeken. Zulke instrumenten heb ik tijdens mijn periode in Albert Heck’s lab helpen ontwikkelen, om vervolgens de grenzen op te zoeken van wat we met massaspectrometrie over de virale eiwitmantels kunnen leren. We hebben bijvoorbeeld massaspectrometrie op de eiwitmantel van een bacteriofaag van bijna 20 megadalton kunnen doen. Dat is meer dan 1000 keer zo groot als de moleculen die men doorgaans met massaspectrometrie meet.

In mijn proefschrift beschrijf ik experimenten op modelsystemen zoals de bacteriofaag, maar ook op virussen die ziekte veroorzaken in mensen, of gebruikt worden om vaccins te ontwikkelen en gentherapie toe te passen. De virale eiwitmantels worden zelfs gebruikt in de nanotechnologie om zeer kleine reactoren en capsules te assembleren. Ik heb bijvoorbeeld laten zien dat we met behulp van massaspectrometrie precies kunnen tellen hoeveel enzymen zo’n nanoreactor verpakt. Dat is unieke informatie die virologen, vaccin-experts en nanotechnologen zonder massaspectrometrie niet zomaar tot hun beschikking hebben. Met Albert’s begeleiding en de hulp van mijn collega’s hebben we daar een flinke slag kunnen slaan. Geweldig dat de NVBMB dat met deze mooie prijs heeft beloond.”