Hoewel veel mensen weer hadden gegokt op een winst voor de lithium-ion batterijen of CRISPR-CAS9, besloot het Nobelcomité anders. De Amerikaanse Frances Arnold ontvangt de helft van de prijs voor haar werk aan evolutie van enzymen, en Amerikaan George Smith en Brit Sir Gregory Winter delen de andere helft voor hun werk aan bindingseiwitten en antilichamen. 

Al in 1985 ontwikkelde Smith de zogenoemde faag display techniek, een manier om bacteriofagen te creëren met veel verschillende bindingseiwitten in de buitenste schil. De variant die het beste aan bijvoorbeeld een receptor bindt, wordt vervolgens vermenigvuldigd en zo creëer je snel een gespecialiseerde bacteriofaag. Deze techniek werd later geoptimaliseerd en toegepast door Winter, met name in antilichamen. Deze antilichamen past hij zo aan dat ze specifiek binden, bijvoorbeeld aan een bepaald antigen. Zijn bedrijf bracht op basis van deze techniek in 2002 zelfs alCambridge Antibody Technology het medicijn adalimumab op de markt, tegen  reumatoïde artritis. 

Francis Arnold zette ook de evolutie naar haar hand, maar dan rondom enzymen. Zij was de eerste die met error-prone PCR enzym-producerende bacteriën aanpastte en na een screening een enzym vond dat de hydrolyse reactie beter katalyseerde. Deze techniek passen honderden laboratoria wereldwijd inmiddels toe om enzymen te optimaliseren, en geschikt te maken voor toepassingen in bijvoorbeeld de chemische industrie. 

Het Nobelcomité noemt Arnold, Smith en Winter pioniers die evolutie op een slimme manier gebruiken. Claes Gustafsson, voorzitter van het Nobelcomité voor Scheikunde zei tijdens de bekendmaking in Stockholm: "Het is een revolutie gebaseerd op evolutie. Deze onderzoekers weten nieuwe eiwitten te maken met nuttige eigenschappen. Hun werk heeft chemische technieken opgeleverd die breed kunnen gebruiken, van de ontwikkeling van milieuvriendelijk wasmiddel tot aan nieuwe biobrandstoffen en medicijnen."

Lees de volledige wetenschappelijke achtergrond van deze toekenning hier.