Martinus van Marum (20 maart 1750 - 26 december 1837) combineerde de eigenschappen van een groot onderzoeker met een zeer open gedachtegang over maatschappelijke zaken. Een combinatie die voor de tijd vernieuwend en niet vanzelfsprekend was.
Van Marum vervulde na zijn studie medicijnen verscheidene functies. Zo was hij actief bij de Vereeniging voor Nederlandsche Chemici (1790). Daarnaast was hij secretaris van de Nederlandsche Vereeniging voor Wetenschappers (1804) en correspondent van de Koninklijke Academie van Wetenschappers in Parijs (1830). In 1787 voerde hij de 'Lavoisierse Scheikunde' in. Van Marum wordt beschouwd als onderzoeker die ervoor gezorgd heeft dat de scheikunde echt een wetenschappelijke discipline werd.
Voor een uitgebreide biografie verwijzen wij u graag naar de site van de Chemie Historische Groep.
